Benim Dünyam

Kolay kolay ağlayan biri değilimdir. Bu konuda kendime kızdığım çok olur. Hep şu ayeti hatırlarım : "... kalpleriniz katılaştı, kaya gibi hatta daha da sert oldu. Çünkü; unutmayın öyle kayalar var ki, içinden ırmaklar fışkırır; Ve öylesi de var ki, yarıklarından su çıkar..."  Kaya gibi katı bir kalbim olsa dahi içinden ırmaklar fışkıran bir kaya olmalı değil miydi?  Düşündüm de kendime bu kadar haksızlık etmemeliydim. Benim de içimden ırmaklar fışkırıyordu ama bu ırmakların yabancı topraklara akmasına izin vermiyordum. İçimde saklıyordum belki de. Belki de bir kez akarsa durduramam diye korkuyordum. Bilemiyorum. Mesela hiç film izlerken kahkaha ile güldüğüm de olmamıştı salya sümük ağladığım da.. "Benim Dünyam"ı izleyene kadar tabi.. Hani sağır ve kör olan kız çocuğu "su" dediği an benim içimdeki sular taşları yarıp dışarı aktı. Gözyaşlarım sel oldu ülke sınırlarımı aştı. Tekrar izlediğim de aynısı olmaz diye düşünmüştüm ama daha fazlası oldu. Bu film beni kalbimden vurdu. Bu film bana eğer inanırsan her şey mümkün dedi. Eğer inanırsan " hangi çılgın sana zincir vurabilir" hangi dağ önünde durabilir. 

Diyeceğim izleyin bu filmi pişman olmazsınız. Şükretmeyi, hamdetmeyi, sabretmeyi, inanmayı öğreten bir film bu.